7.16.2553

อาหารสิ้นคิดที่ขวัญรัก

อารัมภบท
สมัยสาวๆ เวลาจีบกับเเฟนใหม่ๆ ขวัญจะพยายามโชว์ความเป็นเเม่บ้านเเม่เรือนด้วยการพลิกสูตรอาหารประดามีของเเม่มาทำกับข้าวที่หนุ่มที่หมายปองกิน หลายคนก็รักษามารยาท เเต่หนุ่มบางคนก็จริงใจพอที่จะบอกว่ามันช่างเเสนจะไม่อร่อย ก็ให้งอนกันไปก็มี โชคดีของขวัญที่ตอนคบกับสามี ขวัญเริ่มเเก่เเล้ว เเละเริ่มคิดได้ว่าถ้าเขาจะไม่รักเราเพราะเราทำกับข้าวห่วยเเตก เขาก็ไม่ควรเป็นคู่ผู้หญิงดีๆ(ด้านอื่นๆ)อย่างเราหรอก โชคดีเป็นสองเท่าที่สามีไม่ใส่ใจความเป็นกุลสตรีมากนัก เราทั้งคู่จึงได้คบกันจนได้แต่งงานกันในเวลาต่อมา
มื่อการทำกับข้าวไม่ใช่ปัญหา เราสองคนก็ตะเวนกินข้าวนอกบ้านกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งเราแต่งงานกันล่วงเข้าปีที่ 3 ปัญหาคลาสสิคก็มาเคาะประตู วันนี้จะกินอะไรดี กินในเมืองก็ขี้เกียจขับรถ บางร้านที่คนหนึ่งชอบ อีกคนก็เกี่ยงว่าร้อนบ้างล่ะ เเพงบ้างล่ะ ไม่อร่อยบ้างล่ะ จะทะเลาะกันเพราะว่าเราจะกินอะไรนี่เกิดขึ้นบ่อยจนเลิกนับ กระทั่งในที่สุดเราสองคนก็ปรองดองกันด้วยการทำ Directory อาหารสิ้นคิด (หมายถึงละเมอไปกินได้ ยังไงก็อร่อย) ฉบับเราสองคน
                 แล้วจะกลับมาเล่าให้ฟังค่ะ

1 ความคิดเห็น:

  1. อ่านแล้วน่ารักดีค่ะ อยากแบ่งประสบการณ์บ้าง ว่า คนทำอาหารไม่เป็น แต่เมื่อแต่งงานแล้ว คาดหวังตัวเองว่าเราควรทำกับข้าวเป็น อายสามีมาก แต่เขาก็น่ารักมากบอกว่าแต่งงานเพราะอยากอยู่เป็นเพื่อนกันตลอดไป ไม่ใช่ต้องการแม่ครัว...ค่อยโล่งใจ และก็ใช้วิธี ดังนี้ค่ะ
    1. หัดทำอาหารจานโปรดของสามี เช่น ไข่พะโล้ที่ไม่ใส่ผงพะโล้เครื่อง
    เทศต่างๆ
    2. ซื้ออาหารที่ชอบทาน แล้วนำมาปรุงรสตามที่เราสองคนชอบ
    ต่อมาเรื่อยๆ ก็เลยทำอาหารพอได้ และต่อมาไข่พะโล้ที่ไม่ใส่เคร่ือง
    เทศก็กลายเป็น"อาหารสิ้นคิดประจำบ้านค่ะ"

    ตอบลบ